jestem jak Polska

Michał Ogórek napisał dawno dawno temu, że Polska jest w tym wieku, że odczuwa silne dolegliwości krzyża.
otóż, ja też odczuwam. Krzyża, spodu, nosa... Fatalnie przemarzłam pełniąc zaszczytną i żałośnie mało płatną funkcję sędziego, 14 godzin w przewiewie, i teraz cierpię i czuję się bardzo WIEKOWO. Wyjazd w ciepłe kraje przesunięty na niewiadomokiedy, i byłoby fatalnie, gdyby nie...

właśnie, siedziałam w niedzielę i wygrzewałam dupsko na elektrycznej poduszce, zawinięta w koc, zaopatrzona w kieliszek rozgrzewającej nalewki oraz termokubek z czystkiem, doprawdy, do obrazu steranej życiem staruszki brakowało mi tylko szydełka, oglądałam z Podlotką piękny film "Julie i Julia", aż tu nagle dzwonek do bramy.

Ludzie przyszli dom obejrzeć.

Fochman oczywiście strzelił focha, słusznie poniekąd, ale zaprosiłam do środka, i chyba poskutkowało, bo zadzwonili w poniedziałek, że kupują, wprawiając mnie w szał dzikiej radości a fochmana wtrącając w otchłanie smutku.

Ale, do umowy na razie nie doszło, to raz, a już byli niejedni, co chcieli kupować i nic z tego nie wyszło, to dwa, więc temperuję sama siebie i poskramiam emocje, że to już, wreszcie, że będzie się działo.

Z tej tłumionej radości pojechałyśmy z Podlotką na zakupy, głównie chciałam nabyć jakieś spodnie, które nie zwisałyby smętnie z moich odchudzonych pośladków, i oczywiście wróciłam z torebką. Mam zdecydowanie za dużo torebek. I braki w temacie spodni.

A poza tym marzec jest dla mnie miesiącem skumulowanych wydatków, przeglądy, ubezpieczenia i tym podobne, w dodatku ta torebka, i wobec tych wszystkich zobowiązań mam dylemat, czy brać chorobowe żeby leczyć cewkę i zatoki (czy może wytrzymam czas jakiś i wyleczę jako tako funkcjonując), czy wymienić tłumik w toyocie (czy może wytrzyma czas jakiś jako tako funkcjonując), czy myć okna, czy może zacząć się pakować. Więc ogłaszam marzec miesiącem skumulowanych rozterek :)