nadeszła!

wiosna, jak się patrzy

to znaczy, że kotów ni ma nocami, rano wracają rozczochrane, mokre i brudne

jedzą i pakują się do ciepłych jeszcze łóżek

w ogrodzie szał kolorów azalii i rododendronów

sypnęło też propozycjami różnorakich wyjazdów i turniejów

na co krzywo patrzy fochman

więc musiałam z tego i owego porezygnować, zresztą, bez zbytniego żalu

bo częściej doceniam urok leniwego leżenia na tarasie z Podlotką i gapienia się w niebo

w przerwach pomiędzy ucieraniem kogla-mogla

miałam w pierwszy weekend czerwca jechać do Pragi, odwołałam

bo spotkała mnie rzecz niesamowita

oto zostałam zaproszona na cały jeden dzień na Wimbledon

więc w czerwcu zostaje „tylko” moja wielka wyprawa za ocean, a w lipcu święto tenisa

oczywiście, nie obyło się bez łez, bo któż bardziej zasłużył na wyjazd na Wimbledon, niż Tata?

po drodze jeszcze kilka biegów, ale martwi mnie trochę mój stan przygotowania, a raczej nieprzygotowania do półmaratonu

to było moje noworoczne postanowienie, hmm